گزیدۀ اخبار و تحلیل های روز
توماس جفرسن: اگر دولتها از مردم بترسند دمکراسی است و اگر مردم از دولتها بترسند دیکتاتوری است.
گزیدۀ اخبار و تحلیل های روز
توماس جفرسن: اگر دولتها از مردم بترسند دمکراسی است و اگر مردم از دولتها بترسند دیکتاتوری است.
سرنوشت جنبش کارگری و جشن آن در آلمان نازی
سرنوشت جنبش کارگری و جشن آن در آلمان نازی
http://www.dw.de/سرنوشت-جنبش-کارگری-و-جشن-آن-در-آلمان-نازی/a-16782131
Deutsche welle farsi چهار شنبه، 2014/01/08
مقدمه از نادر احمدی: همانطور که در مطلب زیر که بر گرفته از سایت فارسی رادیو آلمان است می خوانید طبقه کارگر آلمان فقط مورد علاقه مارکسیست ها و برادرانشان یعنی "سوسیا ل دمکرات ها" نبوده است و نازی های آلمان نیز همانطور که از اسمشان (ناسیونال سوسیالیست) پیداست مدافع طبقه کارگر بوده اند! و آنان نیز در حالیکه مانند حکومت بلشویکی استالین و حکومت مائو در چین مخالفان خود را از سر راه بر می داشته اند برای سوار شدن بر این طبقه کمتر از مارکس پرستان بر ماهیت به اصطلاح سوسیالیستی طبقه کارگر تآکید نکرده اند! و در ادامه در مطلب سایت فارسی رادیو آلمان که در زیر می آید چنین می خوانیم : ( ... رژیم نازی به رهبری هیتلر، اولین دولتی بود که "روز کارگر" را در آلمان به عنوان روز تعطیل به رسمیت شناخت ... واقعیت تلخ این است که "شورای سراسری اتحادیه‌های کارگری آلمان" در فوریه ۱۹۳۳ خود را "بی‌طرف" دانست، درحالی که در همان زمان گروه‌های ضربت نازی‌ها، در کوی و برزن به پیگرد فعالان کمونیست و چپ‌گرا می‌پرداختند. کنفدراسیون کارگری حتی از اعضای خود خواست که در جشن‌های اول ماه مه زیر پرچم نازی‌ها، شرکت کنند...) که خود نشان دهنده علاقه رهبران اتحادیه های کارگری و طبقه کارگر آلمان به دولت هیتلر است. در مطلب دیگری به نام: " ریشه های مشترک مارکسیسم و ناسیونال- سوسیالیسم" که من آنرا قبلآ در "سایت رهایی" منتشر کرده ام و لینک آن نیز در انتهای این مطلب درج می شود، شما می توانید نظرات بسیار رادیکال و ضد سرمایه داری رهبران آلمان نازی را مطالعه کنید! بطور مثال هیتلر می گوید: - وجوه اشتراک ما با بلشویکها بیش از وجوه اختلاف ما با آنان است ... من همیشه دستور داده ام که کمونیست های سابق فورأ به عضویت حزب ما پذیرفته شوند. ( هیتلر: ناسیونال سوسیالیسم 1945-1889) شما به متن سخنرانی زیر که توسط هیتلر در اول ماه مه 1927 ایراد شده است توجه کنید: ".. ما سوسیالیست هستیم. ما دشمنان امروز سیستم سرمایه داری هستیم که با پرداخت دستمزد ناعادلانه، افراد از نظر اقتصادی ضعیف را استثمار می کند، و انسانها را بجای کیفیت عملکرد و مسئولیت پذیری آنان، بر مبنای میزان ثروت و دآرایی آنان ارزشیابی می کند، و ما مصمم هستیم تا یک چنین سیستمی را تحت هر شرایطی نابود کنیم .."
و گوبلز وزیر تیلیغات آلمان نازی در سال 1928 در "در آنگریفت" چنین نوشت: " .. در یک سیستم سرمایه داری، که موجب فلاکت کارگران است، کارگران، نه یک موجود انسانی، نه یک موجود تولید کننده ثروت، نه خلق کننده اشیاء مورد نیاز ما، بلکه به یک ماشین تبدیل شده اند. .."
بعد از آنکه در سال 1030 "حزب ناسیونال سوسیالیست کارگران آلمان" به یک حزب مطرح تبدیل شد یک سری از اقدامات را در دستور کار خود قرار داد که بعضی از این اقدامات مانند پرداخت حقوق دوران پیری و از کار افتادگی از منابع درآمد عمومی، خیلی مدرن بود.)
با توجه به محتوای سخنرانی هیتلر و گوبلز آیا به نظر نمی آید که این سخنان بجای هیتلر و گوبلز از دهان مارکس و لنین بیرون آمده است؟ آیا تصادفی است که بدون استثناء تمام احزاب مارکسیست چه آنها که در حکومت هستند یا در خارج از حکومت، بعد از طی یک دوره گذار دفاع از سوسیالیسم متمرکز دولتی، به احزاب سوسیالیست مدافع نظام سرمایه داری نئولیبرال تبدیل می شوند؟ آیا دولت بلشویکی استالین در شوروی سابق و دولت مائو پرست در چین یک دولت ناسیونال سوسیالیست نبودند و نیستند!؟ "لینک اصل این مطلب نیز در انتهای این مقاله درج می شود. در ادامه اصل مطلب برگزیده از سایت فارسی رادیو آلمان را مطالعه کنید.)
سرنوشت جنبش کارگری و جشن آن در آلمان نازی
http://www.dw.de/سرنوشت-جنبش-کارگری-و-جشن-آن-در-آلمان-نازی/a-16782131
Deutsche welle farsi چهار شنبه، 2014/01/08
ناسیونال سوسیالیست‌ها به نام تمام ملت آلمان سخن می‌گفتند و از جنبش مستقل کارگری نفرت داشتند. آنها با شگردهای گوناگون، از مغزشویی و تبلیغ گرفته تا تهدید و کشتار، قدرت خود را بر جنبش کارگری بسط دادند.
هنگامی که حزب ناسیونال سوسیالیسم به رهبری آدولف هیتلر قدرت را در آلمان به دست گرفت و "رایش سوم" را پایه گذاشت، تلاش کرد سلطۀ خود را بر تمام ارکان جامعه گسترش دهد. تسلط بر جنبش کارگری از اهداف مهمی بود که نازی‌ها از دیرباز دنبال می‌کردند...
سرنوشت جنبش کارگری و جشن آن در آلمان نازیhttp://www.dw.de/سرنوشت-جنبش-کارگری-و-جشن-آن-در-آلمان-نازی/a-16782131
Deutsche welle farsi چهار شنبه، 2014/01/08
مقدمه از نادر احمدی: همانطور که در مطلب زیر که بر گرفته از سایت فارسی رادیو آلمان است می خوانید طبقه کارگر آلمان فقط مورد علاقه مارکسیست ها و برادرانشان یعنی "سوسیا ل دمکرات ها" نبوده است و نازی های آلمان نیز همانطور که از اسمشان (ناسیونال سوسیالیست) پیداست مدافع طبقه کارگر بوده اند! و آنان نیز در حالیکه مانند حکومت بلشویکی استالین و حکومت مائو در چین مخالفان خود را از سر راه بر می داشته اند برای سوار شدن بر این طبقه کمتر از مارکس پرستان بر ماهیت به اصطلاح سوسیالیستی طبقه کارگر تآکید نکرده اند! و در ادامه در مطلب سایت فارسی رادیو آلمان که در زیر می آید چنین می خوانیم : ( ... رژیم نازی به رهبری هیتلر، اولین دولتی بود که "روز کارگر" را در آلمان به عنوان روز تعطیل به رسمیت شناخت ... واقعیت تلخ این است که "شورای سراسری اتحادیه‌های کارگری آلمان" در فوریه ۱۹۳۳ خود را "بی‌طرف" دانست، درحالی که در همان زمان گروه‌های ضربت نازی‌ها، در کوی و برزن به پیگرد فعالان کمونیست و چپ‌گرا می‌پرداختند. کنفدراسیون کارگری حتی از اعضای خود خواست که در جشن‌های اول ماه مه زیر پرچم نازی‌ها، شرکت کنند...) که خود نشان دهنده علاقه رهبران اتحادیه های کارگری و طبقه کارگر آلمان به دولت هیتلر است. در مطلب دیگری به نام: " ریشه های مشترک مارکسیسم و ناسیونال- سوسیالیسم" که من آنرا قبلآ در "سایت رهایی" منتشر کرده ام و لینک آن نیز در انتهای این مطلب درج می شود، شما می توانید نظرات بسیار رادیکال و ضد سرمایه داری رهبران آلمان نازی را مطالعه کنید! بطور مثال هیتلر می گوید: - وجوه اشتراک ما با بلشویکها بیش از وجوه اختلاف ما با آنان است ... من همیشه دستور داده ام که کمونیست های سابق فورأ به عضویت حزب ما پذیرفته شوند. ( هیتلر: ناسیونال سوسیالیسم 1945-1889) شما به متن سخنرانی زیر که توسط هیتلر در اول ماه مه 1927 ایراد شده است توجه کنید: ".. ما سوسیالیست هستیم. ما دشمنان امروز سیستم سرمایه داری هستیم که با پرداخت دستمزد ناعادلانه، افراد از نظر اقتصادی ضعیف را استثمار می کند، و انسانها را بجای کیفیت عملکرد و مسئولیت پذیری آنان، بر مبنای میزان ثروت و دآرایی آنان ارزشیابی می کند، و ما مصمم هستیم تا یک چنین سیستمی را تحت هر شرایطی نابود کنیم .."
و گوبلز وزیر تیلیغات آلمان نازی در سال 1928 در "در آنگریفت" چنین نوشت: " .. در یک سیستم سرمایه داری، که موجب فلاکت کارگران است، کارگران، نه یک موجود انسانی، نه یک موجود تولید کننده ثروت، نه خلق کننده اشیاء مورد نیاز ما، بلکه به یک ماشین تبدیل شده اند. .."
بعد از آنکه در سال 1030 "حزب ناسیونال سوسیالیست کارگران آلمان" به یک حزب مطرح تبدیل شد یک سری از اقدامات را در دستور کار خود قرار داد که بعضی از این اقدامات مانند پرداخت حقوق دوران پیری و از کار افتادگی از منابع درآمد عمومی، خیلی مدرن بود.)
با توجه به محتوای سخنرانی هیتلر و گوبلز آیا به نظر نمی آید که این سخنان بجای هیتلر و گوبلز از دهان مارکس و لنین بیرون آمده است؟ آیا تصادفی است که بدون استثناء تمام احزاب مارکسیست چه آنها که در حکومت هستند یا در خارج از حکومت، بعد از طی یک دوره گذار دفاع از سوسیالیسم متمرکز دولتی، به احزاب سوسیالیست مدافع نظام سرمایه داری نئولیبرال تبدیل می شوند؟ آیا دولت بلشویکی استالین در شوروی سابق و دولت مائو پرست در چین یک دولت ناسیونال سوسیالیست نبودند و نیستند!؟ "لینک اصل این مطلب نیز در انتهای این مقاله درج می شود. در ادامه اصل مطلب برگزیده از سایت فارسی رادیو آلمان را مطالعه کنید.)
سرنوشت جنبش کارگری و جشن آن در آلمان نازی
http://www.dw.de/سرنوشت-جنبش-کارگری-و-جشن-آن-در-آلمان-نازی/a-16782131
Deutsche welle farsi چهار شنبه، 2014/01/08
ناسیونال سوسیالیست‌ها به نام تمام ملت آلمان سخن می‌گفتند و از جنبش مستقل کارگری نفرت داشتند. آنها با شگردهای گوناگون، از مغزشویی و تبلیغ گرفته تا تهدید و کشتار، قدرت خود را بر جنبش کارگری بسط دادند.
هنگامی که حزب ناسیونال سوسیالیسم به رهبری آدولف هیتلر قدرت را در آلمان به دست گرفت و "رایش سوم" را پایه گذاشت، تلاش کرد سلطۀ خود را بر تمام ارکان جامعه گسترش دهد. تسلط بر جنبش کارگری از اهداف مهمی بود که نازی‌ها از دیرباز دنبال می‌کردند.
در آوریل ۱۹۳۳ رژیم نازی خود را برای برپایی جشن اول ماه مه آماده می‌کرد. در هر جمع و مؤسسه‌ای، همه مردم از کوچک و بزرگ در حال تمرین سرود بودند و خود را برای شرکت در مراسم آماده می‌کردند. مأموران نازی کوی و برزن را با نوارهای رنگین و به ویژه پرچم‌های مزین به "صلیب شکسته" آرایش کرده بودند.
یوزف گوبلز، وزیر تبلیغات رژیم نازی و یار نزدیک هیتلر، روز اول ماه مه را "جشن تمام خلق" خوانده بود. نازی‌ها قصد داشتند، با بهره‌برداری از "روز کارگر"، زحمتکشان را به سوی خود جلب کنند. در این زمان بیشتر تشکلات کارگری زیر نفوذ کمونیست‌ها و سوسیال‌دموکرات‌ها بودند.
جشن کارگران در سراسر جهان
با این که جنبش کارگری آلمان، مانند کارگران سراسر جهان، هر سال روز اول ماه مه را جشن می‌گرفتند، اما این روز هنوز از سوی دولت به عنوان تعطیل رسمی پذیرفته نشده بود. کارگرانی که دست از کار می‌کشیدند، معمولا مرخصی می‌گرفتند یا از دستمزد یک روز خود چشم‌پوشی می‌کردند.
رژیم نازی به رهبری هیتلر، اولین دولتی بود که "روز کارگر" را در آلمان به عنوان روز تعطیل به رسمیت شناخت. حکومت که به تازگی زمام امور را به دست گرفته بود، در بخشنامه‌ای به تاریخ ۷ آوریل، روز اول ماه مه را در سراسر کشور "تعطیل عمومی" اعلام کرد. دستگاه‌های تبلیغاتی، دستمزد یک روز کامل را "هدیه" رژیم به طبقه کارگر قلمداد کردند.
"حزب ناسیونال سوسیالیسم کارگران آلمان" در روز اول ماه مه در سراسر کشور راه‌پیمایی‌های چشمگیر و گردهمایی‌های بسیار پرشکوهی به راه انداخت که سازمان‌های وفادار به حزب نازی در رأس تمام آنها قرار داشتند: جوانان هیتلر، یگان‌های اس اس SS و گردان‌های اس آ SA. این معرکه در شرایطی به نمایش گذاشته شد، که در روزهای پیش از آن مأموران نازی فعالان کارگری بی‌شماری را دستگیر کرده بودند.
گردهمایی اصلی رژیم در برلین برگزار شد که در آن شخص پیشوا، آدولف هیتلر، سخنرانی کرد. فرستنده‌های رادیویی صدای او را به هر گوشه کشور رساندند. جنجال و هیاهوی این مراسم با سرودخوانی و رژه نمایشی جنگنده‌ها و سرانجام آتش‌بازی در دورترین روستاهای آلمان طنین انداخت. رژیم فرصتی یافته بود که تمام قدرت و هیبت خود را به تمام مردم آلمان نشان دهد.
نیرنگ رژیم برای غصب "روز کارگر"
کمتر کسی از هدف واقعی رژیم نازی در برگزاری مراسم جشن کارگری در این ابعاد عظیم خبر داشت. گوبلز، وزیر تبلیغات هیتلر، در دفتر خاطرات روزانه خود نوشته بود: «اول ماه مه را هرچه پرشکوه‌تر برگزار می‌کنیم. روز بعد می‌توانیم دفتر سندیکاها را اشغال کنیم.»
اتحادیه‌های کارگری هنوز در سراسر کشور فعال بودند و قدرتی بزرگ شناخته می‌شدند. آنها هم از سلطه دولت و هم از نفوذ کارفرمایان برکنار بودند. سران نازی که خود را برای سلطه بر تمام ارکان کشور آماده می‌کردند، نمی‌توانستند هیچ نیروی مستقلی را در کشور بپذیرند. آنها می‌دانستند که تشکل‌های مستقل کارگری می‌توانند با آکسیون‌های اعتراضی مانند اعتصاب، با تصمیمات خودسرانه دولت مخالفت کنند.
واقعیت تلخ این است که "شورای سراسری اتحادیه‌های کارگری آلمان" در فوریه ۱۹۳۳ خود را "بی‌طرف" دانست، درحالی که در همان زمان گروه‌های ضربت نازی‌ها، در کوی و برزن به پیگرد فعالان کمونیست و چپ‌گرا می‌پرداختند. کنفدراسیون کارگری حتی از اعضای خود خواست که در جشن‌های اول ماه مه زیر پرچم نازی‌ها، شرکت کنند.
همان طور که از پیش برنامه‌ریزی شده بود، مأموران نازی در اقدامی هماهنگ روز دوم ماه مه به باشگاه‌ها و چاپخانه‌ها و دفاتر تشکل‌های کارگری یوش بردند و تمام آنها را به اشغال خود در آوردند. بسیاری از فعالان و تلاشگران جنبش کارگری دستگیر و روانه زندان شدند.
"جبهه کار آلمان"
رژیم نازی در برابر سندیکاهای مستقل و آزاد کارگری، تشکیلات خود را بنیاد گذاشت. روز دهم مه ۱۹۳۳ رژیم تأسیس نهادی را به نام "جبهه کار آلمان" اعلام کرد و از تمام کارگران دعوت کرد که در آن عضو شوند.
اتحادیه نوبنیاد "جبهه کار آلمان" گفته بود که قصد دارد از منافع طبقه کارگر دفاع کند، اما هدف واقعی آن عبارت بود از کنترل کارگران و جلب آنها به اهداف حزب نازی.
نازی‌ها از کارفرمایان نیز خواستند که به "جبهه کار آلمان" وارد شوند. از این پس این تنها تشکیلاتی بود که زیر نظارت عوامل رژیم فعالیت می‌کرد و قرار بود همزمان از منافع کارگران و کارفرمایان دفاع کند!
ورود به "جبهه کار آلمان" به ظاهر داوطلبانه بود، اما عملا همه مجبور به عضویت در آن بودند. در سال ۱۹۴۲ اعلام شد که این تشکیلات ۲۵ میلیون نفر عضو دارد و با این حساب بزرگترین نهاد در سراسر "رایش سوم" است.
یک سال بعد از تاسیس جبهه کار آلمان، یعنی در اول مه سال ۱۹۳۴ این روز تاریخی دیگر نه "جشن کارگر" بلکه به عنوان "جشن سراسری مردم آلمان" خوانده شد.
در آلمان از روز دوم مه ۱۹۳۳ دیگر کسی از "روز کارگر" سخن نگفت. بدین سان آدولف هیتلر موفق شده بود نیروی بزرگی را فلج کند که می‌توانست روزی در برابر قدرت اهریمنی او عرض اندام کند.
* منابع این مطلب از اینترنت:
http://www.americanthinker.com/2007/11/the_nazis_were_maxists.html
