آلبرکامو و ژان پل سارتر و معرفی آثار آنان

آلبرکامو و ژان پل سارتر و معرفی آثار آنان

جمعه، 2013/11/08 Deutsche welle

فرانسه صدمین سالگرد تولد نویسنده‌ای را جشن می‌گیرد که در ۴۴ سالگی جایزه نوبل ادبیات را برنده شد و در ۴۷ سالگی درگذشت. آلبر کامو امروز به عنوان یکی از تأثیرگذارترین نویسندگان قرن بیستم شناخته می‌شود.

آلبر کامو دور از خاک فرانسه و در خانواده‌ای فقیر و محروم به دنیا آمد. این که او امروز یکی از چهره‌های تابناک ادبیات فرانسه شمرده می‌شود، به معجزه شبیه است.

‌آلبر کامو در ۷ نوامبر ۱۹۱۳ در روستایی در نزدیکی شهر امروزین عنابه در شمال شرقی الجزایر، به دنیا آمد. نسب پدرش به جنوب فرانسه می‌رسید. او با آغاز جنگ جهانی اول (۱۹۱۴) به جبهه اعزام شد و همان اول کار جان خود را از دست داد و در فرانسه به خاک سپرده شد. کامو ۱۴ ساله بود که اولین بار بر سر گور پدر ایستاد.

مادر کامو اسپانیایی بود و از جزیره مینورکا به الجزایر کوچ کرده بود؛ زنی کم‌حرف و بی‌سواد که به گفته کامو، "تنها ۴۵۰ کلمه بلد بود، اگر که اصلا حرف می‌زد". پس از مرگ همسر، سایه فقر سنگین‌تر شد. زن بی‌نوا دو فرزند خود، آلبر و برادر بزرگترش را برداشت و با خود به الجزیره برد و نزد مادربزرگ بیمار آنها در محله‌ای فقیرنشین مأوا گرفت.

کامو طبعی پرجنب و جوش داشت و می‌کوشید جای کمبودهای زندگی را با تفریح و ورزش پر کند. هر روز در آفتاب داغ دنبال توپ فوتبال می‌دوید. آب و هوای کویری، گرمای تابستان، هرم آفتاب، خاک داغ بیابان، بوی بدن‌های سوخته و عرق‌آلود در جسم و جان او ته‌نشین شد و بعدها به تمام کارهای ادبی او نشت کرد.

گوشه‌ی خلوت کتابخانه‌ی الجزیره برای کامو بیشتر استراحتگاهی دنج و آرام بود که گهگاه در گریز از محله‌ی شلوغ و کثیف به آن پناه می‌برد. در دبیرستان آموزگاری دلسوز و فرهیخته داشت که استعداد او را شناخت و چشم او را به دنیای ادبیات باز کرد.

کامو در سال ۱۹۳۱ در دانشگاه الجزیره شروع به تحصیل فلسفه کرد و با جدیت به مطالعه ادبیات به ویژه آثار نمایشی پرداخت. همزمان در همکاری با گروه‌های تئاتر دانشجویی، شروع به نوشتن نمایشنامه کرد و کارهای خود را به روی صحنه برد. در دانشگاه چند ترمی بیشتر درس نخوانده بود، که به خاطر ابتلا به بیماری سل از ادامه تحصیل باز ماند. امید به شغل معلمی برای کمک به معاش خانواده، بر باد رفت.

رؤیای رهایی

در دورانی که بیشتر روشنفکران، سوسیالیسم را تنها راه نجات بشریت می‌دانستند، آلبرکامو در سال ۱۹۳۴ به حزب کمونیست پیوست که از رهنمودهای "کمینترن" پیروی می‌کرد. اما او به زودی ماهیت واقعی رژیم استالین را شناخت و به "اتحاد شوروی"، که "دژ پیشرفت و ترقی" خوانده می‌شد، پشت کرد و در حوزه‌های حزبی به انتقاد از استالین زبان باز کرد. "رفقا" او را به گرایش به افکار تروتسکی متهم کردند. کامو به جریان رقیب کمونیست‌ها یعنی "حزب خلق الجزایر" پیوست، که تشکلی بود با برنامه‌ی سوسیالیستی و کامو آن را به توده مردم زحمتکش نزدیک‌تر می‌دید.

دغدغه "عدالت" در نخستین کارهای ادبی کامو خودنمایی می‌کند. آشکارترین نمود بی‌عدالتی را در زندگی رنجبار بومیان عرب الجزایر می‌دید. اکثریتی محروم و ستمدیده که مناسبات استعماری آنها را به "شهروندان درجه دو" بدل کرده بود. کامو در سالهای ۱۹۳۷ تا ۱۹۳۹ در روزنامه سوسیالیستی "الژر رپوبلیکن" (الجزایر جمهوری‌خواه) درباره زندگی پررنج و محنت کشاورزان عرب گزارش‌هایی به چاپ رساند، که سخت مؤثر و تکان‌دهنده‌اند.

در میدان مبارزه

هنگامی که جنگ جهانی دوم در گرفت، آلبر کامو تازه در اوران (یا وهران، در شمال غربی الجزایر) آموزگار شده و با فرانسین فور، معلم ریاضیات، ازدواج کرده بود، اما هدف او ورود به دنیای ادبیات بود. در سال ۱۹۴۲ در سفری به پاریس موفق شد در انتشارات گالیمار کاری به عنوان ویراستار پیدا کند.

در همین دوره کامو به عضویت تشکیلاتی مخفی درآمد که با اشغالگران نازی مبارزه می‌کرد. سازمان "کومبا" (مبارزه) گروهی از چپ‌گرایان مستقل از حزب کمونیست بود که با "نهضت مقاومت" به رهبری ژنرال دوگل همکاری داشت. کامو برای نشریه زیرزمینی گروه مقاله می‌نوشت و از سال ۱۹۴۳ سردبیر نشریه شد.

در اواخر دوران اشغال، کامو که به خاطر همکاری با "نهضت مقاومت" گذرنامه‌ی جعلی داشت، .......

قرارداد کاپیتولاسیون اتمی 2013

قرارداد کاپیتولاسیون اتمی 2013

در حاشیه متن یک سخنرانی از محمد جواد ظریف وزیر خارجه جمهوری اسلامی با عنوان: غنی‌سازی ۲۰ درصدی ظرف ۲۴ ساعت قابل بازگشت است/امر و نهی نمی‌پذیریم، که در تاریخ ‏18‏/12‏/2013 در سایت خبرگزاری فارس درج شده بود نظر یکی از خوانندگان که در زیر می آید و بسیار جالب است منتشر شده بود: 

دورنمای لغو جهانی قانون دولتی اعدام در ایران و سراسر جهان

دورنمای لغو جهانی قانون دولتی اعدام در ایران و سراسر جهان

نادر احمدی

‏‏جمعه‏، 2013‏/12‏/13

آلبرکامو نویسنده فرانسوی  می گفت: "مجازات مرگ، جنایتی دیگر و قتلی تازه است، و به جای آنکه قتل قبلی و تجاوز به جامعه را ترمیم کند، قتلی بر قتل های قبلی می افزاید ."

در جامعه سرمایه داری که در آن قانون جنگل حاکم است دولت ها تا زمانی که از طرف افکار عمومی تحت فشار قرار نگیرند علاقه ای به پیشگیری از وقوع جرم و رفع عوامل جرم زا ندارند، زیرا در چنین صورتی نظام قضایی سرکوبگر سرمایه داری و دستگاه زندانی سازی و زندانی پروری و حکومت رعب و وحشت نظام سرمایه داری غیر ضروری می شوند و این راه حل با ماهیت این نظام در تضاد آشتی ناپذیر است! و حتا در کشورهایی که در آنجا قانون اعدام لغو شده است اما زندان های آنها براستی هنوز یک جهنم است ولی دنیا در حال تحول است و افکار عمومی در جهان با اعمال فشار بر دولت ها آنها را وادار به لغو قوانین آدمکشی دولتی می کنند هر چند که برای کسی که به جای اعدام باید بقیه عمر خود را در زندان بگذراند زنده ماندن و مرگ تدریجی در زندان بهتر از اعدام نیست و به همین دلیل باید تلاش بشریت بر روی پیشگری از وقوع جرم و علاج واقعه قبل از وقوع جرم متمرکز باشد، زیرا وجود زندان ها علاوه بر اینکه هزینه های گزافی را بر دوش مالیات دهندگان تحمیل می کند در اغلب موارد زندانی کردن افراد تاثیر معکوس دارد! درگذشته به عنوان یک ابزار بازدارنده و وحشت آفرین، اعدام در کشورهای بسیاری از جهان انجام می‌شد و اکنون که تحت فشار افکار عمومی در کشورهایی مانند روسیه که در آنجا قانون اعدام لغو شده است اما شرایط وحشتناک زندان ها دست کمی از اعدام ندارد! ترکیه نیز قانون مجازات اعدام را لغو کرده است اما این کشور بزرگترین زندان خبرنگاران در جهان است و آوردن فقط اسم زندان های ترکیه کافی است تا متهم به اعدام راضی شود! فشارهای افکار عمومی و سازمان‌های مدافع حقوق بشر در کاهش صدور مجازات اعدام و یا کنار گذاشتن آن دخیل بوده‌اند. بعضی کشورهای جهان از راه برگزاری همه‌پرسی، اعدام را از قوانین قضایی خود برداشته‌اند. آنچه که جای تاسف شدید دارد این است که مارکسیست ها، اعدام مخالفان خود را یک جلوه از حقانیت انقلابی خود می دانند و به نظر آنان از آنجا که حکومت آنان یک "حکومت کارگری" و انقلابی است! برای بقای خود مجاز است و باید دشمنان خود را اعدام کند! هیچکس نمی گوید که: "دوغ من ترش است" و تمام حکومت های سرکوبگر برای توجیه اعمال خود یک چنین توجیهاتی را بکار می گیرند! نمی توان اعدام و آدمکشی دولتی را به اعدام "خوب و بد" و "مجاز و غیر مجاز" تقسیم کرد! و نمی توان گفت که اگر دولت های سرمایه داری مارکسیست ها را اعدام کنند این یک نوع اعدام بد است اما اگر یک دولت مارکسیستی مخالفان خود را اعدام کند این یک نوع اعدام خوب و مجاز است! اگر بدانیم که انسان ها محصول شرایط خانوادگی و اجتماعی محیط خویش هستند می توانیم درک کنیم که هیچکس مجرم و یا ضد انقلابی بدنیا نمی آید و اگر ما به جای برنامه ریزی برای انتقام از دشمنان خود، به فکر ایجاد شرایطی باشیم که دیگر دولت های ضد مردمی بر سرنوشت ملت ها مسلط نشوند مطمئنآ ما نتیجه بهتری خواهیم گرفت!

23 ماه مه 2013، سازمان عفو بین الملل گزارش سالیانه خود در باره وضعیت نقض حقوق بشر در جهان را منتشر نمود. ...

چین اخذ اعتراف با شکنجه را ممنوع کرد؟!!

چین اخذ اعتراف با شکنجه را ممنوع کرد؟!!

سایت فارسی رادیو آلمان. جمعه، 2013/11/22

مقدمه از سایت رهایی: دولت مائو پرست حاکم بر چین با تصویب این قانون  رسمآ تایید می کند که این دولت از سال 1959 که مائوپرست ها قدرت را در چین به دست گرفتند تا کنون بر علیه زندانیان چینی انواع شکنجه را اعمال کرده است! و بعد از گذشت این همه سال حالا تازه یادشان افتاده است که آنان مردم چین را شکنجه می کنند! باید به مائوپرست های ایرانی نیز به خاطر یک چنین سابقه درخشانی در ضدیت با بشریت تبریک گفت! اما گویا دولت مائوپرست چین کور و کر است و نمی داند که هنوز رکورد دار و قهرمان اعدام در جهان نیز هست!.

 دیوان ‌عالی خلق چین روز پنج‌شنبه ۲۱ نوامبر (۳۰ آبان) اعلام کرد که از این پس استفاده از شکنجه به منظور گرفتن اعتراف از متهمان ممنوع خواهد بود. این قانون بخشی از بسته اصلاحی سیستم قضایی چین است که هفته گذشته ارائه شده است.

به گزارش خبرگزاری فرانسه، دیوان‌عالی خلق چین روز پنج‌شنبه ۲۱ نوامبر (۳۰ آبان) در بیانیه‌ای اعلام کرده که اعمال شکنجه برای گرفتن اعتراف از متهمان از این پس در چین ممنوع خواهد بود.

در بیانیه دیوان‌عالی چین، انجام اقداماتی نظیر سرما دادن، گرسنگی و تشنگی دادن، سوزاندن و خسته کردن متهم از جمله مصادیق شکنجه عنوان شده است. این دادگاه همچین تاکید کرده که سایر روش‌های غیرقانونی برای اخذ اعتراف نیز باید متوقف شوند.

فعالان حقوقی می‌گویند پلیس چین برای کشف حقیقت کمتر از روش‌های علمی و پژوهشی استفاده می‌کند و در بیشتر موارد با تکیه بر قدرتش به آزار متهم برای گرفتن اعتراف متوسل می‌شود.

دیوان‌عالی خلق چین هفته گذشته یک بسته اصلاحی قضایی منتشر کرد که بر اساس آن صدور حکم اعدام برای مجرمان نیز سخت‌گیرانه‌تر می‌شود. در این بیانیه تاکید شده است: «باید برای این مجازات شواهد کافی ارائه شود و تنها قضات با تجربه محاکمه‌های مربوط به مجازات مرگ را قضاوت کنند.»

دیوان‌عالی چین به ظاهر مستقل است اما عملا تحت نظارت حزب کمونیست، تنها حزب این کشور اداره می‌شود. بر اساس آخرین گزارش دپارتمان حقوق بشر دولت آمریکا درباره چین، دادگاه‌های این کشور ۹ / ۹۹ متهمان را مجرم اعلام می‌کنند.

یک مقام دیده‌بان حقوق بشر گفته است: «مشکل در چین همواره مربوط به اجرای این احکام است. در نظام قضایی چین، سیستم امنیتی قدرتمندترین نهاد است و نظارت کمی بر اینکه چطور این سیستم قدرت خود را اعمال می‌کند، وجود دارد».

چین چندین سال متوالی است که بر اساس آمارهای بین‌المللی از جمله عفو بین‌الملل، بالاترین رقم اعدام را در کل جهان دارد.

سایت فارسی رادیو آلمان: ایران راهی جز پذیرش شرایط هرچند ناعادلانه غرب را ندارد!

سایت فارسی رادیو آلمان:

ایران راهی جز پذیرش شرایط هرچند ناعادلانه غرب را ندارد!

(مقدمه: تیتر این مطلب بیانگر این حقیقت است که دولت بحران دوست آخوندی، در نتیجه تحریم های اقتصادی دولت آمریکا و متحدانش ناچار جام زهر مذاکره را نوشیده است و دولت آمریکا نیز با آگاهی از این حقیقت و مثل همیشه از موضع تحقیرآمیز با هیآت مذاکره کننده ایرانی رفتار می کند و بر این اساس است که "خانم وندی شرمن" مسئول تیم مذاکره کننده آمریکا با تیم هسته ای ایران نیز، در شرایط اشتغال به انجام مذاکره با یک اظهار نظر تحقیر آمیز نه تنها دولت ایران بلکه تمام مردم ایران را بصورت ژنتیکی فریبکار اعلام می کند و به این ترتیب ثابت می کند که نگران عواقب این اظهار نظر مخرب خود نیست زیرا احساس می کند که دولت ایران به بن بست رسیده است و در هر صورت مجبور به پذیرش شرایط دیکته شده آمریکا و متحدانش است! اگر در نظر بگیریم که طرفین مذاکره به بهانه جلوگیری از جنجال رسانه ای از افشای محتوای مذاکرات خودداری می کنند می توان درک کرد که دولت ایران چنان امتیازاتی به آمریکا و متحدانش داده است که برخلاف تمام شعارهای توخالی حکومت احمدی نژاد است و نگران بازتاب منف آن در بین افکار عمومی ایران و جهان است. به یاد داشته باشیم که حکومت ایران در دوران حکومت خاتمی بدون هیچ دستاوردی برای مدت دو سال تمام فعالیت های غنی سازی هسته ای خود را متوقف کرد و اخیرآ نیز در جریان معرفی سفیر جدید سوئیس به عنوان حافظ منافع اآمریکا در ایران، دولت ایران ابراز امیدواری کرده است که سفیر جدید سوئیس پیام حسن نیت دولت ایران را به دولت آمریکا منتقل کند! و جالب اینجاست که فقط این دولت ایران است که باید حسن نیت خود را ثابت کند و  دولت آمریکا از موضع قدرت لازم نمی داند که حسن نیت خود را ثابت کند!  اما دولت ایران نیز ممکن است که بعد از ناامید شدن مجدد از دولت آمریکا و متحدانش اگر همچنان که از نرمش دولت خاتمی نتیجه ای نگرفت و بدنبال آن دولت احمدی نژاد را بر سر کار آورد، ممکن است که بعد از بی حاصل بودن دولت حسن روحانی، به افکار عمومی در ایران بگوید که مذاکره با آمریکا بی نتیجه است همچنان که اکنون نیز که مشغول مذاکره هستند، می گویند، در آینده احمدی نژاد دیگری را در شرایطی بر سر کار بیآورد که ایران قادر به تولید بمب هسته ای است و به نظر میآید که همانند کره شمالی تهیه بمب هسته ای تنها راه بقای حکومت آخوندی از تهدیدات دولت آمریکا است! با توجه به شرایط حکومت ایران، دولت آمریکا به جز به سرنگونی این حکومت راضی نخواهد شد و اگر حکومت ایران حتا تمام شرایط مورد درخواست دولت آمریکا را ایجاب کند آنان باز هم بهانه های دیگری را درست خواهند کرد زیرا در طرح خاورمیانه بزرگ آمریکا می بایست بعد از ساقط کردن دولت های صدام در عراق و طالبان در افغانستان حکومت آمریکا پرورده آخوندی در ایران نیز باید برود. فراموش نکنیم که این رفسنجانی به اصطلاح "اصلاح طلب" بود که در سخنان نماز جمعه خود کشور اسرائیل را به نابودی با بمب هسته ای تهدید کرد! به نظر می آید که آمریکا و متحدانش همان تاکتیک تحریم و محاصره را که در مورد حکومت صدام اجرا کردند در مورد حکومت ایران را نیز اجرا می کنند! و بازی مذاکره و تحریم ایران نیز هرچند که دارای شرایط متفاوتی با شرایط عراق دوران صدام است اما هدف مشابهی دارد که با توجه به شرایط و تجربه و امکانات حکومت ایران نتیجه برنامه آمریکا و متحدانش نامعلوم است و من احتمال می دهم که حکومت ایران در جریان بلبشوی گذار پروسترویکای روسیه از آن کشور تعدادی بمب هسته ای تهیه کرده باشد و حتا جندی پیش که احتمال حمله آمریکا به ایران قوت گرفته بود مدودف رهبر روسیه آن زمان در سایت روسی "ریا نووستی" گفت که در صورت حمله به ایران "جنگ هسته ای آغاز خواهد شد و اخیرآ نیز علیرغم اینک آژانس انرژی هسته ای و حکومت ایران مذاکرات موفقی!! داشته اند اما در سایت فارسی رادیو آمریکا به نقل از مقامات آمریکایی هشدار داده شد که حکومت ایران دارای یک برنامه مخفی و سری هسته ای نیز می باشد! که البته برنامه های نظامی در همه کشورهای جهان سری است.چندی پیش که حکومت کره شمالی دومین بمب هسته ای خود را آزمایش کرد گفته شد که دانشمندان ایرانی در آنجا حضور داشته اند و حتا متخصصان سوئدی گفتند که با توجه به نمونه برداری از فضای کره شمال بعد از وقوع انفجار هسته ای به احتمال زیاد این بمب متعلق به ایران بوده است که در کره شمال امتحان شده است. در گذشته نیز اسرائیل برای جلوگیری از افشا شدن، بمب های هسته ای خود را در کشور آفریقای جنوبی امتحان می کرده است! از طرف دیگر این یک واقعیت است که حکومت ها می آیند و می روند اما کشور ایران در محاصره کشور هایی مانند اسرائیل، هند و پاکستان است که هر کدام دارای صدها  بمب هسته ای هستند و ترکیه نیز که عضو ناتو است از پوشش هسته ای آن برخوردار است و اخیرآ نیز یک سرمایه دار آمریکایی در واکنش به مذاکرات هسته ای ایران و غرب در یک شو تلویزیونی پیشنهاد کرده است که برای ترساندن دولت ایران و وادار کردن ان به پذیرش شرایط غرب ابتدا دولت آمریکا باید یک بمب هسته ای را در یک کویر ایران منفجر کند و آنگاه به ایران گفته شود که اگر باز هم تسلیم شرایط غرب نشود آنگاه بمب بعدی در تهران منفجر خواهد شد ( تکرار واقعه هیروشیما و ناگازاکی در ژاپن)  و آنطور که من به یاد دارم در اوایل حمله آمریکا به افغانستان که طالبان سرسختانه مقاومت می کرد دولت آمریکا در صدد استفاده از بمب هسته ای بود! به همین دلیل صرفنظر از اینکه چه کسی در ایران حاکم است تا زمانیکه منطقه خاورمیانه و کل جهان از سلاحهای هسته ای عاری نشده است کشور ایران برای دفاع از خود باید دارای سلاح هسته ای باشد زیرا در صورت حمله هسته ای به ایران، نه دولت ایران بلکه مردم ایران قربانی آن خواهند بود و تنها راه ممانعت از حمله هسته ای به ایران دارا بودن اسلحه هسته ای است و اگر حکومت ایران به خواست های مردم پاسخ نگوید حتا دارا بودن اسلحه هسته ای هیچ تضمینی برای بقای آن نیست همچنان که ارتش بشدت مسلح شاهنشاهی و ساواک نیز نتوانستند موجودیت رژیم شاه را در برابر طغیان مردمی حفظ کنند!)   

ایران راهی جز پذیرش شرایط هرچند ناعادلانه غرب را ندارد

سایت فارسی رادیو آلمان: سه شنبه، 2013/10/15

http://www.dw.de/ایران-راهی-جز-پذیرش-شرایط-هرچند-ناعادلانه-غرب-ندارد/a-17157168

اولین دور مذاکرات ایران و گروه پنج به علاوه یک در دوره ریاست جمهوری حسن روحانی، ۲۳ و ۲۴ مهرماه در ژنو برگزار می‌شود. یک کارشناس می‌گوید ایران در شرایطی نیست که بتواند خیلی روی خواست‌هایش پافشاری کند.

دور جدید مذاکرات اتمی ایران با گروه پنج به علاوه یک، روزهای ۲۳ و ۲۴ مهرماه در ژنو برگزار می‌شود. این اولین دور مذاکرات ایران با غرب پس از ریاست جمهوری حسن روحانی است. فرزانه روستایی تحلیلگر مسائل بین‌الملل در سوئد درباره پیش‌بینی روند این مذاکرات به سوالات میترا شجاعی پاسخ داده است.

دور جدید مذاکرات اتمی ایران با گروه پنج به علاوه یک، روزهای ۱۵ و ۱۶ اکتبر (۲۳ و ۲۴ مهرماه) در ژنو برگزار می‌شود. این اولین دور مذاکرات ایران با غرب پس از آغاز ریاست جمهوری حسن روحانی است.

عباس عراقچی معاون امور بین‌الملل وزارت امور خارجه ایران، در نشست خبری خود گفته به پیشنهاد کاترین اشتون مسئول سیاست خارجی اتحادیه اروپا، این مذاکرات در سطح وزیران امور خارجه برگزار نخواهد شد.

وی همچنین تصرح کرده که نظر ایران بر این بوده که بالابردن سطح مذاکرات در حد وزیر، رسیدن به توافق را آسان‌تر می‌کند.....