نمونه ای از دمکراسی آمریکایی در زندان ابو غریب
نگارش از محمد عبدالعظیم؛ کارشناس مسائل خاورمیانه و جهان عرب
تاریخ انتشار ۱۰/۱۲/۲۰۲۴ - ۱۲:۰۴ +۱ گرینویچ
مطالب بیان شده در مقاله های بخش دیدگاهها، تنها نظر شخصی نگارنده مطلب است
«هیأت تحریر الشام» آرام و بدون درگیری وارد دمشق شد و رهبر آن، ابومحمد جولانی، بلافاصله به مسجد بزرگ امویان در دمشق رفت. به این ترتیب سوریه از روز یکشنبه ۸ دسامبر ۲۰۲۴ میلادی به آزمایشگاهی برای همه سناریوها تبدیل شد.
روزی که دمشق به کنترل «گروه تحریرشام» در آمد را باید روزی دانست که تاریخ پایتختهای عربی رقم خواهد خورد؛ چراکه در این روز فعالیت یکی از مهمترین کارخانههای سرکوب جهان متوقف شد (و به احتمال زیاد با کارخانه جدیدی از نوع آمریکایی جایگزین خواهد شد!)
اما چنین دستاوردی حاصل شورش، نافرمانی مدنی یا مخالفتها با رژیم بشار اسد نبود؛ بلکه عمدتا پیامد سه جنگ بود: جنگهای اوکراین، غزه و جنوب لبنان.
نمونه ای از دمکراسی آمریکایی در زندان ابو غریب
فرار بشار اسد، نهتنها یادآور فرار زینالعابدین بنعلی، رئیس جمهور پیشین تونس و شادمانیها در خیابانهای تونس بود، بلکه بار دیگر سرانجام توسل قدرتها به ابزارهای سرکوب را گوشزد میکرد.
اکنون چشم همه پایتختهای غربی به جولانی است و آنچه که میتواند انجام دهد؛ از انتخابهایش برای ارتش سوریه گرفته تا نقش جامعه مدنی سوریه. زیرا اکنون همه چیز باید از نو ساخته شود.
در میان جوامع عربی نیز پرتوهای امید (امید؟!) اینجا و آنجا ظاهر میشود و این رویا زمزمه میشود که باید کارخانههای سرکوب را با کارخانههایی برای تولید فرهنگهای دموکراتیک (از نوع آمریکایی؟) جایگزین کرد.
اما باید از انقلاب ۲۰۱۱ تونس و سرنگونی بن علی درس گرفت و به یاد آورد که آن بهار، زمستان سختی را پنهان کرده بود.
اکنون شاید مردم سوریه بتوانند به پیش روند و به این سوال مهم پاسخ دهند که چگونه میتوان «بدون رویارویی» به عمر یک کارخانه سرکوب پایان داد؟
کاری بسیار سخت بویژه در سوریه؛ زیرا در این کشور ریشۀ فرهنگ سرکوب به سال ۶۸۰ برمیگردد؛ یعنی سالی که یزید اول (خلیفه اموی در دمشق) دستور کشتن حسین بن علی، نوه محمد را در کربلای عراق صادر کرد.
در ادامه شمه خیلی کوتاهی از ماهیت فرهنگ دموکراتیک (از نوع آمریکایی؟) را درج می کنم.
یورونیوز: لیتوانی ۱۶ سال پس از انتشار گزارش «واشنگتنپست» درباره زندان مخفی آمریکا در این کشور، درهای این مرکز نگهداری زندانیان سازمان اطلاعات مرکزی آمریکا، سیا، در حومه ویلنیوس را گشود.
لیتوانی ۱۶ سال پس از انتشار گزارش «واشنگتنپست» درباره زندان مخفی آمریکا در این کشور، درهای این مرکز نگهداری زندانیان سازمان اطلاعات مرکزی آمریکا، سیا، در حومه ویلنیوس را گشود.
دویچه وله فارسی: رد مصوبه کانگرس ایالات متحده امریکا دایر برممنوع قرار دادن شکنجه متهمان به تروریسم با آب ، توسط جورج دبلیو بوش رئیس جمهور این کشور ، توانست امکان استفاده از این شیوه را توسط سازمان استخبارات مرکزی ایالات متحده امریکا یا سیا باز بگذارد.. این نشان می دهد که مسائل مربوط به حقوق بشر درایالات متحده امریکا هنوزهم پاسخ قطعی نیافته اند.
در ایالات متحدۀ امریکا در یازدهم سپتمبر 2001، نتنها تقریباً سه هزار نفر جان خود را از دست دادند، بلکه نفوذ و اعتبار اخلاقی کسانیکه خود را رهبران جهان آزاد قلمداد میکنند، نیز در زیر آوار ساختمان های مرکز تجارت جهانی دفن گردید.ایالات متحدۀ امریکا در واکنش به این حملۀ تروریستی ؛ بر عراق حمله برد، با آنکه در آنزمان نه تروریستی در آن کشور بود و نه کدام سلاح کشتار جمعی. همینکه سربازان امریکایی به خاک عراق پا نهادند، با بی بند و باری به ایجاد وحشت پرداخته و با شکنجه نمودن های افراطی در زندان ابوغریب، بیشتر از پیش باعث بدنامی امریکا گردیدند. پس از آن ایالات متحدۀ امریکا، برخلاف میثاق ژنیو در رابطه با اسیران جنگی، افراد مظنون به ترور را، بدون هیچگونه اقامۀ دعوی و بدون اینکه آنها کدام وکیل مدافعی داشته باشند، به زندان خلیج گوانتاناموی کیوبا انداخت. بالاخره ادارۀ استخبارات ایالات متحده اقرار کرد که بین سالهای 2002 و 2003 سران احتمالی القاعده را با یک شیوۀ خاص بازجویی وادار به حرف زدن نموده است. با این شیوۀ شکنجه با آب، موسوم به Waterboarding ؛ متهم احساس میکند که در آب غرق میشود و به این ترتیب با وحشت مرگ روبرو میگردد. همه تصاویر ویدیویی اینگونه شکنجه را سی آی ای از ترس یک رسوایی دیگر، قبلاً از بین برده است.
کمیته اطلاعات سنای آمریکا گزارشی را در مورد اقدامات سازمان سیا برای شکنجه افراد متهم به فعالیت های تروریستی منتشر کرد.
کمیته اطلاعاتی سنای آمریکا در گزارش موسوم به شکنجه، سیا (سازمان اطلاعات مرکزی آمریکا) را به دروغگویی به کنگره و کاخ سفید متهم کرد. این گزارش جزئیات عملیات سی آی ای علیه القاعده پس از حملات تروریستی ۱۱ سپتامبر ۲۰۰۱ را علنی کرده است.
رئیس جمهور آمریکا در واکنش به صدور گزارش کمیته اطلاعاتی سنا درباره اقدامات سیا در شکنجه متهمان، از سازمان جاسوسی کشورش انتقاد کرد. اوباما شیوه های شکنجه سیا را خلاف قوانین موجود در آمریکا دانسته است.
زندانهای سیا در لهستان - ماتئوس پیسکورسکی
بر اساس گزارش شورای حقوق بشر
سازمان ملل متحد، سیا علاوه بر گوانتانامو و دیگر زندانهای مخوف در افغانستان و
عراق دارای زندانهای مخفی در 66 کشور دیگر در سراسر جهان است که از آن جمله میتوان
به مصر، الجزایر، اردن، لیبی، تونس، هند، پاکستان، ازبکستان، لهستان، رومانی،
تایلند و لیتوانی اشاره کرد. در بسیاری از زندانهای مخفی آمریکا زندانیان به مدت
طولانی مورد شکنجههای جسمی و روحی قرار میگیرند تا به موضوعاتی که مدنظر مقامات
آمریکایی است، اعتراف کنند.
این وضعیت فقط خاص کشورهای
آفریقایی و جهان سوم نیست. در ژوئن سال 2007 میلادی، "دیک مارتی"
دادستان سابق سوئیس و گزارشگر ویژه شورای اروپا در گزارشی به این شورا عنوان کرد
مدارک و اسناد کافی در دست دارد که حاکی از وجود بازداشتگاههای مخفی تحت نظارت
سیا در اروپا از سال 2003 تا 2005 میلادی در برخی کشورهای اروپایی مانند لهستان و
رومانی است.
در لهستان هشت زندانی که
آمریکاییها آنها را "زندانیان با ارزش بالا" میخوانند، در یک زندان
مخفی در یکی از روستاهای این کشور مورد شکنجه و بازجویی قرار گرفتند تا به دست
داشتن در حملات 11 سپتامبر اعتراف کنند. این در حالی است که این شکنجهها مغایر با
قوانین بینالمللی و کنوانسیونهای سازمان ملل متحد علیه شکنجه است.
در حال حاضر زندان گوانتانامو
در کوبا، زندان ابوغریب در عراق و زندان بگرام در افغانستان از مهمترین مکانهایی
هستند که زندانیان متهم به اقدامات تروریستی در آنها مورد شکنجه قرار میگیرند.
بر اساس گزارشهای منتشر شده در این زندانها وحشیانهترین شکنجهها نظیر تجاوز
جنسی، تحمیل هفتهها گرسنگی، سرما و گرمای طاقت فرسا، سلولهای مخوف انفرادی،
صداهای سرسامآور و تزریق مواد مخدر توهمزا رایج است. "دیک مارتی" در
گزارش خود ضمن تشریح رفتار ضد بشری سیا در این زندانها فاش کرده است که حدود 1000
کودک و نوجوان زیر 15 سال در زندانهای سیا در چک، رومانی و لهستان تحت اینگونه
بازجوییها قرار گرفتهاند. در
ویدئو لینک های زیر شما می توانی بطور مختص با ماهیت دمکراسی آمریکائی آشنا شوید:
Every Place America Has Bombed (and why)
Homeless Population Growth in California's Most Populous City