رئیس جمهور سابق اوروگوئه، مردمی ترین رئیس جمهور جهان را بشناسید

‏24‏/12‏/2020

 خوزه "پپه" موخیکا،  متولد ۲۰ مه ۱۹۳۵ است و عضو جنبش ملی آزادیبخش توپاماروس بود. موخیکا در دهه‌های ۱۹۶۰ و ۱۹۷۰ به عنوان یک شبه نظامی در انقلاب مسلحانه علیه دولت راست‌گرای وقت شرکت کرد. او در اواخر دهه شصت میلادی، در صف شورشی‌های توپامارو، مبارزه علیه دیکتاتوری نظامی را آغاز کرد.

بعد از بازداشت، بیش از ۱۴ سال را در زندان به سر برد که ۷ سال آن در سلول انفرادی گذشت. در خلال این مدت، یک سال از حمام و سال‌ها از خواندن کتاب محروم بود. وی در سال ۱۹۸۵ مورد عفو قرار گرفت.

موخیکا پیش از انتخابات ریاست جمهوری سال ۲۰۰۹ به عنوان نماینده کنگره، سناتور و وزیر کشاورزی فعالیت کرد. وی در سال ۲۰۰۹ در انتخابات ریاست جمهوری کشور اروگوئه به پیروزی دست یافت.

خوزه موخیکا به خوبی آدم‌ها باور دارد و خودش را بهترین نمونه این اعتقاد می‌داند. در غیر این صورت تحمل سال‌ها زندان و به عهده‌گرفتن مسئولیت کشوری بحران‌زده در سن ۷۴ سالگی امکان‌پذیر نبود. او ۹۰ درصد حقوق حدود ۱۲ هزار دلاری‌اش را به سازمان‌های غیرانتفاعی و مردم نهاد می‌بخشد، وسیله رفت و آمدش یک فولکس قورباغه‌ای قدیمی‌ست و در خانه‌ روستایی و ساده‌ای زندگی می‌کند که به همسرش ارث رسیده است.

لوسیا توپولانسکی، همسر موخیکا هم دوران مبارزه چریکی را پشت سر گذاشته و عضو مجلس سنا و از سال‌ها پیش همراه و شریک زندگی موخیکا است. لوسیا در دیدگاه‌های سیاسی و به ویژه در مسائل مربوط به زنان، کمی تندتر از همسرش است.

تنها از چشم‌ها و نگاه موخیکا می‌توان به هوشمندی استثنایی‌اش پی برد و این که در پس ظاهری ساده، مردی پنهان شده که در انتظار فرصتی برای بیان دیدگاه‌‌هایش است.

نگاه به زندگی موخیکا حاوی این پیام است که هنوز هم سرمشق‌ها و آرمان‌گرایانی در دنیای سیاست یافت می‌شوند که عمیقا معتقدند با اعمال خوب، می‌توان و باید دنیا را تغییر داد. و او سند زنده این مدعا است که قدرت سیاسی، الزاما به فساد منجر نمی‌شود.

خوزه موخیکا در یک مزرعه قدیمی متعلق به همسرش که در کنار جاده خرابه‌ای بیرون از مونته‌ویدئو (پایتخت کشور) واقع‌شده‌است، زندگی می‌کند و تقریباً تمام دستمزدش را به دیگران می‌بخشد.

لباس‌های شسته شده بیرون از خانه آویزان شده‌اند. آب از چاهی که در حیاط است و روی آن را علف‌های هرز گرفته، تأمین می‌شود. تنها محافظان رئیس‌جمهوری دو مأمور پلیس و یک سگ سه پا بنام مانوئلا هستند.

موخیکا در سال ۲۰۱۰ میزان ثروتش را اعلام کرد، مقدار آن ۱۸۰۰ دلار بود، که آنهم به یک فولکس‌واگن بیتل مدل ۱۹۸۷ مربوط می‌شد. او نیمی از دارایی‌های همسرش (شامل زمین، تراکتور و خانه) را هم در فهرست دارایی‌هایش قرار داده، و به این ترتیب ثروت اعلام شده‌اش به ۲۱۵ هزار دلار رسیده‌است. 

 خوزه موخیکا»، رئیس جمهوری پیشین اروگوئه دریافت حقوق بازنشستگی را نپذیرفته و در این باره تاکید کرده که نمی‌خواهد برای دوره فعالیت خود به عنوان عضو مجلس سنای کشورش، چنین حقوق را دریافت کند.

خوزه موخیکا ۸۳  ساله ، رئیس جمهوری پیشین اروگوئه دریافت حقوق بازنشستگی را نپذیرفته و در این باره تاکید کرده که نمی‌خواهد برای دوره فعالیت خود به عنوان عضو مجلس سنای کشورش، چنین حقوق را دریافت کند.

 موخیکای 83 ساله که قرار بود دوره عضویت وی در مجلس سنای اروگوئه در سال 2020 میلادی به پایان برسد، سه سال پس از تصدی این پست به دلیل آن چه «خستگی» خواند، از سمت خود استعفا داد.

رئیس جمهوری پیشین اروگوئه در سخنرانی اعلام استعفای خود در این باره اظهار داشت: از هر همکاری که شاید شخصا در اوج بحث و جدل باعث ناراحتی وی شده باشم، عذرخواهی می‌کنم.

این در حالی است که موخیکا پیشتر نیز بیشتر حقوق خود به عنوان رئیس جمهوری اروگوئه را به جمعیت‌های خیریه اهدا کرده و پس از تصدی این پست طی سال‌های 2010 تا 2015 میلادی نیز همه دارایی وی تنها یک خودروی «فولکس واگن بیتل» مدل سال 1987 می‌باشد. 

اروگوئه با رئیس جمهور 'فقیرش' وداع کرد

• وایر دیویس
• بی‌بی‌سی

۱۶ اسفند ۱۳۹۳ - ۷ مارس ۲۰۱۵

فارغ از اینکه "سلیقه شخصی" شما در سیاست چه باشد، به سختی می‌توانید تحت تأثیر خوزه "پپه" موخیکا قرار نگیرید یا شیفته شخصیتش نشوید.

سیاستمداران آرمانگرا، صادق و سخت کوش در همه جای دنیا وجود دارند – هر چند شاید افراد بدبین ادعا کنند که آن‌ها اقلیتی کوچک هستند– ولی هیچ یک از آن‌ها، وقتی پای وفاداری به اصول در زندگی شخصی شان به میان بیاید، به گرد پای رئیس جمهور خوش مشرب اروگوئه نمی‌رسند.

کارهای او تنها جنبه نمایشی ندارد. فولکس قورباغه ای قدیمی و قراضه او احتمالا یکی از معروف ترین اتومبیل ها در دنیا است. تصمیم او برای چشم‌پوشی از زندگی در کاخ مجلل ریاست جمهوری بی‌همتا نیست – جانشین او، تاباره وازکز، هم احتمالا ترجیح خواهد داد که در خانه خود زندگی کند.

ولی وقتی برای ملاقات با "پپه" به خانه کوچک یک طبقه اش در حومه مونته ویدئو می‌روید، متوجه می‌شوید که او واقعا به حرف‌هایی که می‌زند اعتقاد دارد. تصویر،BBC WORLD SERVICE

آقای موخیکا در حالی مسند خود را ترک می‌کند که اقتصاد اروگوئه وضعیت بهتری از همسایگانش دارد

آقای موخیکا با لباسی که شاید بتوان "لباس راحتی" نامید – فکر نمی‌کنم تا به حال کسی او را با کراوات دیده باشد – روی یک چهارپایه چوبی ساده می‌نشیند. در پشت او قفسه کتابی قرار دارد که به نظر می‌رسد هر آن ممکن است، زیر فشار انبوه زندگینامه ها و کتاب‌های خاطرات رقبا و متحدان سیاسی او، فرو بریزد.

کتاب برای این چریک سابق، که مجموعا ۱۳ سال را در زندان گذرانده است، چیز مهمی است. او ۲ سال از ۱۳ سال زندانش را در کف یک آخور قدیمی گذرانده است – تجربه‌ای که تا سرحد شکستن شخصیت او پیش رفت و عامل اصلی تبدیل او از یک چریک به یک سیاستمدار بود.

"قدرت درونی"

آقای موخیکا به شوخی می‌گوید: "من در سلول انفرادی زندانی بودم، برای همین روزی که من را روی مبل نشاندند، خیلی احساس راحتی کردم."

او می‌گوید: "شک ندارم که بدون از سر گذراندن آن تجربه، امروز انسان دیگری می‌بودم. زندان و سلول انفرادی تأثیر عمیقی روی من داشت. باید به یک قدرت درونی می‌رسیدم. برای هفت-هشت سال حتی کتاب هم نمی‌توانستم بخوانم – فکرش را بکنید!"

احتمالا با توجه به گذشته آقای موخیکا می‌توان درک کرد که او چرا حدود ۹۰ درصد از درآمد خود را، چون "احتیاجی به آن نیست"، صرف امور خیریه می‌کند.

آقای موخیکا در ابتدا کمی بدخلق است، ولی رفته‌رفته رویش باز می‌شود و توضیح می‌دهد که درک نمی‌کند چرا سبک زندگی‌اش برای عده‌ای پرسش برانگیز است.

او در سال ۲۰۰۵ با هم رزم سابق و شریک طولانی مدت زندگی‌اش، لوسیا توپولانسکی، ازدواج کرد

او می‌گوید: "این دنیا حسابی دیوانه است! مردم از چیزهای عادی شگفت زده می‌شوند و این من را نگران می‌کند."

او که از حمله به دیگر رهبران همتای خود ابایی ندارد می‌گوید: "تنها کاری که من می‌کنم این است که مثل اکثریت مردم کشورم زندگی می‌کنم، نه اقلیت. زندگی من معمولی است و رهبران ایتالیا و اسپانیا هم باید مثل مردمشان زندگی کنند. آن‌ها نباید از یک اقلیت ثروتمند تقلید کنند."

خوزه موخیکا حرفش را با راحتی می‌زند و گاهی بیش از اندازه روراست است، ولی این رفتار برای او هزینه ای ندارد.

اروگوئه به عقیده بسیاری، آزادترین کشور آمریکای جنوبی است. در حالی که شبح تنش سیاسی و اقتصادی بر دو همسایه بزرگ این کشور، برزیل و آرژانتین، سایه افکنده است، این کشور سه میلیون نفری مانند یک پناهگاه امن است.

سیاست‌های جنجالی

آقای موخیکا پست خود را در حالی ترک می‌کند که همسایه های بزرگ اروگوئه، اقتصاد نسبتاً سالم و ثبات اجتماعی مانند این کشور را تنها در خواب می‌توانند ببینند.

اصول بنیادی آقای موخیکا همچنان سوسیالیستی است، ولی او با پا به سن گذاشتن نرم تر و جا افتاده تر شده است. برخی از جنجالی ترین سیاست‌های او در دوره پنج ساله ریاستش – مانند قوانین سقط جنین و ماریجوانا – در کنار دلایل ایدئولوژیک، دارای توجیه عملگرایانه نیز بوده است.

او که در سال ۲۰۰۵ بالاخره با هم رزم سابق و شریک طولانی مدت زندگی‌اش، لوسیا توپولانسکی، ازدواج کرد می‌گوید: "ماریجوانا هم یک معضل دیگر است، یک اعتیاد. بعضی‌ها می‌گویند چیز خوبی است، ولی چرند می‌گویند. ماریجوانا، تنباکو و الکل به درد نمی‌خورد – تنها اعتیاد خوب عشق است."

او می‌گوید: "ولی ۱۵۰ هزار نفر در اینجا ماریجوانا می‌کشند و من نمی‌توانم آن‌ها را به دست قاچاقچی های مواد مخدر بسپارم. اگر چیزی قانونی باشد کنترل کردن آن آسان‌تر می‌شود و ما به همین دلیل این کار را کردیم."تصویر،BBC WORLD SERVICE

با اینکه آقای موخیکا در حال ترک ریاست جمهوری است، می‌گوید خیال ندارد در سکوت بازنشسته شود

آقای موخیکا که گاهی در توصیفش می‌گویند "رئیس جمهوری که همه کشورهای دیگر می‌خواهند داشته باشند"، این تعریف و تمجید ها را با تکان دادن دستش رد می‌کند، ولی حرف‌هایش هنوز تمام نشده.

او با پوزخند به من می‌گوید: "قصد ندارم به یک پیرمرد بازنشسته تبدیل شوم که در گوشه‌ای نشسته و خاطراتش را می‌نویسد – اصلا راه ندارد!"

"البته که خسته شده‌ام، ولی هنوز آماده توقف کردن نیستم. سفر من دارد به پایان می‌رسد و هر روز به لب گور نزدیک‌تر می‌شوم."

شاید این‌طور باشد، ولی این رهبر معماگونه همچنان الهام بخش عده بسیاری خواهد بود و به ما یادآوری می‌کند که قرار بود سیاست، حرفه‌ای شرافتمندانه و فروتنانه باشد.