مردم اسرائیل متحد طبیعی مردم ایران و تمبر اسرائیلی کوروش کبیر با طلای ناب در مقر سازمان ملل

 متن زیر عینا از سایت فلرسی رادیو اسرائیل کپی شده است. دولت و مردم اسرائیل از "کوروش کبیر" مانند یک پیامبر، نجات دهنده مردم اسرائیل و فرستاده خدا قدردانی می کنند و بین هیچ دو ملتی در جهان به اندازه ملت های ایران و اسرائیل دوستی وجود ندارد! اما حکومت آخوندی عرب پرست با تنها ملت و حکومتی که در جهان دشمن است حکومت و ملت اسرائیل است زیرا دفاع از عرب ها را از دفاع از منافع مردم ایران مهمتر می داند. حکومت آخوندی ننگ مردم ایران است! دفاع از موجودیت ملت اسرائیل لزومآ به معنی دفاع از دولت های این کشور و سیاست های آنان نیست!

  تمبر کورش کبیر روز دوشنبه دهم ماه اوت توسط  هیات نمایندگی اسرائیل در سازمان ملل، در حضور شخصیت های برجسته جهانی رونمایی خواهد شد. فدراسیون یهودیان ایرانی – آمریکایی نیویورک نیز در این همآیش تاریخی سهم دارد. تمبر کورش کبیر با همت این فدراسیون توسط  اداره پست اسرائیل ماه گذشته انتشار یافت و ایرانیان وطن پرست در سراسر جهان از این اقدام سپاس گویانه ملت و دولت اسرائیل قدردانی کردند.

نیازی به اثبات نیست که بطور تاریخی اعراب دشمن همیشگی اقوام ایرانی و یهود بوده اند و هستند و علیرغم اینکه اعراب و یهود از یک نژاد هستند اما یهودیان همیشه مورد ستم اعراب بوده اند. اسارت و به بردگی گرفتن قوم یهود توسط دولت بابل و آتش زدن معابد آنان در اورشلیم و اسارت آنان توسط پادشاهان مصری گواهی بر ستیز و دشمنی تاریخی اعراب با یهودیان است. در کتاب 23 سال نوشته علی دشتی بخوبی به مورد ستم قرار گرفتن یهودیان مدینه توسط اعراب در زمان پیغمبر اسلام اشاره شده است و این در حالی است که مردم ایران و پادشاهان ایرانی ناجی و یاور یهودیان بوده اند. در وب سایت یهودیان ایرانی در مورد همبستگی یهودیان با مردم و حکومتهای ایران باستان چنین نوشته اند: ".. در سال‌های متمادی، یهودیان مورد آزار و ستم یونانیان بودند . هرچند این روند، روندی متغییر بود اما در 126 ق .م یهودیان به بهانه‌ی عید سایبان، از جنگ با ایرانیان خودداری کردند تا به این شکل جلوی از دست دادن مشترک (متحد) اصلی خود در نزاع‌های جدی را بگیرند. در سال‌های 41-39 ق. م، ایرانیان توانستند مرزهای فلسطین را بگشایند و هم‌پیمان رومیان به نام هورکانوس (Hyrcanus) را از تخت فرمانروایی به پایین کشیدند. ایرانیان از حضور خود در فلسطین خاطره خوبی در ذهن مردم آن منطقه به جای نهادند. تا جایی که در بین یهودیان شایع بود که می‌گفتند: «هر گاه سواری ایرانی باری دیگر اسب‌اش را در گورستانی فلسطینی ببندد مسیحا خواهد آمد». این مساله سبب شد یهودیان بابل و بین‌النهرین نیز با ایرانیان همراه شوند.... نگرش یهودیان بابل درباره‌ی حکومت پارتیان را بهتر از هر چیزی می‌توان از این گفتار فهمید که در کتب یهودی به کرات آمده است: «اردوان به یهودای شاهزاده، ربی رو (Row) خدمت کرد. هنگامی که اردوان در گذشت، «رو» بنالید و ناله و شیون کرد و گفت: «بند و علاقه پاره شد.» در سال 537 پیش از میلاد کورش کبیر بر بابل غلبه کرد و به یهودیان اجازه بازگشت به سرزمین اصلی را داد که بر طبق کتابهای نحمیا و ازرا بیش از 40000 نفر حاضر به بازگشت شدند. کورش به آنان آزادی مذهبی داد و دستور داد تا معبد دوم بر خرابه های معبد اول ساخته شود. اما ساخت معبد در زمان داریوش اول و تحت نظارت حجّی و زکریا صورت گرفت. معبد در سال 515 پیش از میلاد آماده تقدیس شد. دوره اسلامی (1255-634) پس از آنکه ایران توسط مسلمانان فتح شد؛ یهودیان، مسیحیان و زرتشتیان ایران عنوان ذمّی گرفتند و با آنان به عنوان شهروندان درجه دوم جامعه اسلامی رفتار می شد.رفتار با این ادیان بسیار بدتر از پیش از اسلام بود .کافران ذمّی اجازه داشتند تا بر دین خود بمانند، آداب دینی خود را برپا دارند ولی از سوی دیگر مجبور بودند علاوه بر خراج، جزیه نیز به فاتحان عرب بپردازند. همچنین آنان مجبور بودند یک سری از قوانین و آداب خاص را بپذیرند؛ مانند اینکه حق حمل سلاح نداشتند، در بعضی اوقات اجازه سوارکاری از آنان گرفته می شد و در دادگاه ها، هنگامی که یکی از طرفین مسلمان بود، اجازه شهادت دادن نداشتند. در بسیاری از این دورانها، آنان مجبور بودند تا لباسهای متمایزی از مسلمانان بپوشند. اگرچه در بعضی زمانها این قوانین و محدودیتها تا حدی نادیده گرفته می شدند ولی این شرایط ناعادلانه تا زمان فتح ابران به دست مغولها باقی بود....." آری مردم ایران دینی را پذیرفتند که توسط اشغالگران عرب به آنان تحمیل شد و آنان داوطلبانه مسلمان نشدند، براستی تعلق داشتند به یک چنین مردمی افتخار دارد؟ آیا عرب پرست شدن ایرانیان یک ننگ نیست؟ موضوع جالب این است که گروههای به اصطلاح رادیکال مارکسیست ایرانی در حالی همصدا با حکومت جمهوری اسلامی برای مسلمانان عرب فلسطینی طرفدار جمهوری اسلامی اشگ تمساح می ریزند که در شرایطی که ارتش عراق با حمایت همه جانبه دیگر کشورهای عربی بخش های بزرگی از خاک ایران را اشغال کرده بود هر روز تهران و دیگر شهرهای ایران را بمباران می کرد و بر سر مردم غیر نظامی و نظامی بمب شیمیایی می ریخت دولت اسرائیل، به دولت ایران برای مقابله با دشمن مشترک پیشنهاد کمک تسلیحاتی و نظامی داد و مئیر جاودانفر کارشناس مسائل اسرائیل در این مورد چنین نوشته است: ".. حمله ارتش عراق به ایران در ماه سپتامبر ۱۹۸۰ یک اقدام رضایت بخش و در عین حال نگران کننده برای دولت اسرائیل بود. علیرغم اینکه حکومت آیت الله خمینی در انقلاب ۱۹۷۹ خود را دشمن اسرائیل اعلام کرده و گفته بود که این کشور بایستی از صحنه روزگار محو بشود، دولت وقت اسرائیل به رهبری مناخیم بگین دولت صدام حسین را دشمنی جدی تر برای اسرائیل حساب می کرد تا حکومت نوپای اسلامی را در ایران. اول اینکه قصد صدام به دست آوردن بمب اتم بود. دوم اینکه عراق در آن زمان حامیان زیاد و پر قدرتی مثل عربستان سعودی، کشورهای حاشیه خلیج فارس و از همه نگران کننده تر اتحاد جماهیر شوروی داشت. "عراق دشمن جدی تری برای اسرائیل بود" کشورهای عرب حامی یاسر عرفات رهبر وقت سازمان آزادی بخش فلسطین، دشمن اسرائیل هم بودند و در عین حال تمامی این کشور ها در جنگ‌‌های سال ۱۹۶۷ و ۱۹۷۳ بین اسرائیل و اعراب شرکت کرده بودند یا با حمایت مالی فلسطینی ها، عملا وارد جنگ شده بودند. دولت وقت امریکا تلاش داشت هر گونه فروش اسلحه به ایران به صورت سری انجام شود. به همین دلیل از دولت اسرائیل تقاضا کرد که این کشور به تهران سلاح ارسال کند. بنابر این، در اوائل جنگ ایران و عراق، دولت اسرائیل پیشنهاد کمک نظامی به ایران کرد چون نسبت به جبهه حامی عراق، خطر ایران کمتر بود. به علاوه در اسرائیل این امید وجود داشت که حکومت جدید تهران، شاید به زودی متوجه شود که هم پیمان طبیعی اش در خاورمیانه، اسرائیل است که مانند ایران کشوری غیر عربی در منطقه است. ولی دریافت این کمک ها از سوی ایران رد شد و دولت این کشور به ایدئولوژی ضد اسرائیلی خود پایبند ماند. بنابر این دولت اسرائیل تصمیم گرفت که به تنهایی با تهدید این جنگ رو به رو شود. مهمترین دلیل استقبال اسرائیل از ارسال سلاح به ایران این بود که با وارد شدن به چرخه کمک های خود به ایران، در زمانی که نیروهای ایرانی در حال تحمل تلفات شدید در جبهه بودند، اسرائیل بتواند خود را به عنوان یک هم پیمان به نظامیان و سیاستمدارن ایران نشان بدهد. اسرائیل تلاش داشت تا با این عمل نیروهای میانه رو را متوجه کند که دوستی با اسرائیل بیشتر به نفع مصلحت ملی ایران است، تا دشمنی با این کشور. اما دیری نپایید که اسرائیل دریافت در این اقدام ناکام مانده است. تحویل این سلاح ها به ایران، در خنثی کردن حملات مرگبار زرهی ارتش عراق موثر بود و کمک چشمگیری به نیروهای ایرانی در عملیات والفجر ۸ بود که ایران طی آن منطقه فاو عراق ر اتسخیر کرد. آمریکا، بر اساس پیشنهاد منوچهر قربانی فر، بازرگان ایرانی قصد داشت که با تهیه اسلحه برای ایران، گروگان های خود را در لبنان آزاد کند اما با این همه دولت اسلامی ایران، سیاست های خود در قبال اسرائیل را تغییر نداد!.." موفقیت ها و درخشش مردم یهود در طول تاریخ باعث حسادت دیگران و برانگیختن روحیه خصومت بر علیه آنان شده است، سایت رادیو فردا در مورد انتخابات روسیه چنین نوشت: (.. در رقابتهای انتخابات ریاست جمهوری روسیه (‏01‏/03‏/2008 ) ، گمانه زنیها از پیروزی دمیتری مدویدف معاون اول نخست وزیر این کشور حکایت می کند اما اخیراً گزارشهایی منتشر شده حاکی از اینکه مادر آقای مدویدف یهودی است و این پرسش را ایجاد کرده که در جامعه روسیه که بخش قابل توجهی از آن دارای احساسات جدی ضد یهودی است، انتساب به یهودیت چه اثری بر رأی مردم در تعیین رئیس جمهور آینده خواهد داشت..) انتقاد به رشد یهودی‌ستیزی در آلمان: "شورای مرکزی یهودیان آلمان نگرانی خود را به‌خاطر رشد یهودی‌ستیزی در آلمان اعلام کرد. دیتر گراومن، رئیس این شورا، دلیل رشد یهودی‌ستیزی را افزایش مهاجران مسلمان، روابط اقتصادی با ایران و احزاب دست‌راستی این کشور می‌داند." با توجه به اینکه کشورهای ایران و اسرائیل هردو کشورهایی غیر عرب هستند و از طرف اعراب تهدید می شوند و هیچ مرز مشترک با هم ندارند و هیچگاه با همدیگر اختلاف مرزی نداشته اند و از طرف دیگر مردم اسرائیل از نظر تاریخی در تمام جهان به هیچ کشوری به اندازه ایران نظر مثبت ندارند، دو کشور ایران و اسرائیل به طور طبیعی متحد و همپیمان همدیگر هستند و دولت آمریکا را باید مسئول روی کار آوردن حکومت آخوندی دشمن مردم اسرائیل در ایران دانست که خسارات جبران ناپذیری را به منافع استراتژیک مردم ایران وارد کرده است. به نظر من حل مسئله فلسطین در گرو اتحاد ایران و اسرائیل است زیرا تا زمانی که دولت اسرائیل تک و تنها در میان گرگ های عرب در محاصره باشد به راحتی حاضر به تسلیم شدن نخواهد بود ولی داشتن یک متحد قوی مانند ایران و شاید ترکیه شرایط را به نفع اسرائیل متوازن خواهد کرد و آنگاه دولت اسرائیل آنقدر احساس امنیت خواهد کرد که امتیازات جدی به فلسطینیها واگذار کند و با توجه به نفوذ جهانی دولت اسرائیل بدون شک مردم ایران نیز از وجود یک خاورمیانه با ثباط سود خواهند برد. هنوز مردم ایران از عواقب حمله ارتش عراق کمر راست نکرده اند و صدها هزار مجروح شیمیایی غیر نظامی در سردشت و سربازان و بسیجیان مصدوم هنوز نه تنها هیچ خسارتی دریافت نکرده اند بلکه برای پرداخت هزینه درمان خود نیز درمانده اند و این در حالی است که دولت عرب دوست!؟ ایران در عراق مشغول پرداخت خسارت به کویت است اما نه تنها به مردم ایران خسارت نمی پردازد بلکه ایرانیان هزینه مرمت قبرهای امامان شیعه در عراق را نیز می پردازند! و مارکسیست های ایرانی نیز در حالیکه مانند گرگها به جان همدیگر افتاده اند اما برای اعراب فلسطین اشگ تمساح می ریزند! در خاتمه لازم به توضیح می دانم که روشن کنم که من یهودی نیستم اما از حق موجودیت مسالمت آمیز مردم اسرائیل در کنار مردم فلسطین دفاع می کنم و در آرزوی روزی هستم که در خاورمیانه و حتا در تمام جهان بساط تمام دولتهای مذهبی و غیر مذهبی و مارکسیست و غیر مارکسیست برچیده شود و مردم ایران نیز به همان اندازه که بیگانگان را دوست دارند، همدیگر را نیز دوست داشته باشند!

 دیتر گراومن، رئیس شورای مرکزی یهودیان آلمان، بر این نظر است که دلیل رشد یهودی‌ستیزی در آلمان از جمله افزایش مهاجران مسلمان به این کشور است. او در مصاحبه‌ای با روزنامه آلمانی "بیلد آم زونتاگ" در این باره می‌گوید: «یهودی‌ستیزی در میان گروه‌های مسلمان به شدت رواج یافته، بخصوص در میان مردان. استفاده از کلمه "جهود" به عنوان کلمه‌ای توهین‌آمیز در میان جوانان مسلمان در سالن‌های ورزشی و صحن مدارس بسیار شایع شده است.»  دیتر گراومن سپس خواستار تشدید مبارزه بیشتر علیه فاشیست‌های آلمانی شد. وی با اشاره به پژوهش‌های انجام شده اعلام کرد که آمار موجود بر این نظرند که در این کشور نزدیک به ۲۰ درصد مردم - حدود ۱۶ میلیون نفر – یهودی‌ستیزند. او به همین جهت خواستار مبارزه با فاشیست‌های عضو حزب راست‌گرای افراطی ِ "اِن پ د" در آلمان شد که یهودی‌ستیزی را جزئی از هویت خود می‌دانند.