گزیدۀ اخبار و تحلیل های روز

توماس جفرسن: اگر دولتها از مردم بترسند دمکراسی است و اگر مردم از دولتها بترسند دیکتاتوری است.

گزیدۀ اخبار و تحلیل های روز

توماس جفرسن: اگر دولتها از مردم بترسند دمکراسی است و اگر مردم از دولتها بترسند دیکتاتوری است.

آیا وجود اعدام، زندان و شکنجه یک ضرورت مارکسیستی و انقلابی است؟

آیا وجود اعدام، زندان و شکنجه یک ضرورت مارکسیستی و انقلابی است؟

نادر احمدی

‏پنجشنبه‏، 2014‏/10‏/09

مقدمه: آیا وجود اعدام، زندان و شکنجه در جامعه بشری بیانگر ددمنشی حیوانی به نام "انسان" نیست؟ اگر ما به یاد بیاوریم که انسان نیز یک حیوانی مانند دیگر حیوانات است آنگاه می توان درک کرد که چرا جامعه بشری یک جنگل است و در این جنگل نیز مانند دیگر جنگل های آفریقا قانون " هر که زورش بیش سهمش بیشتر و قانون تنازع برای بقاء " غالب است. در جنگل بشریت "نظام سرمایه داری" حاکم است. بدینترتیب در جنگل جامعه بشری، انسان ها موجوداتی متخاصم هستند که سیستم حاکم افکار آنان را شکل می دهد و آنها را به راهی که خود می خواهد هدایت می کند! بر این اساس است که رادیکالیسم مارکسیستی که محصول نظام سرمایه داری است ولی خود را ضد سرمایه داری نیز می داند در برخورد با انسان ها و جرائم سیاسی و اجتماعی آنان، به جای علاج واقعه قبل از وقوع، برای تسکین عقده های خود، مدافع آتشین اعدام، زندان و شکنجه است و هویت خود را با اعدام، زندان و شکنجه تداعی و تعریف می کند! برای درک ماهیت این موجودات عاشق خونریزی، در متن زیر بطور مختصر عملکرد بعضی از اجداد آنان را در ایران و بعضی نقاط جهان را در گذشته و شرایط کنونی از نظر شما می گذرانیم.

1- بابل: برخى از جرم‏هاى مستوجب اعدام در قانون حمورابى به‏طور خلاصه چنین است:

ماده 15: «تحریک به اخفا و فرار بردگان مشروط به این‏که از شهر خارج شوند مستوجب اعدام است».

ماده 19: «پناه دادن برده فرارى در منزل و عدم تحویل وى به مأموران، مجازات اعدام را در پى خواهد داشت».

ماده 21: «اگر کسى دیوار منزل دیگرى را سوراخ کند و وارد منزل او شود عامل را باید در جلو همان دیوار کشته و در همان سوراخ مدفون سازند».

2 - آشور

قوانین آشورى همان‏گونه که در کتاب «تاریخ تمدن» آمده‏است به‏طور کلى ابتدایى‏تر و جنبه دنیایى آن کم‏تر از قوانین حمورابى است با این‏که ظاهرا از حیث زمان بر قوانین آشور مقدم بوده است. کیفرهاى قانونى در قوانین آشور درجات مختلفى داشت از قبیل نمایش دادن شخص گناه‏کار در میان مردم، واداشتن وى به کارهاى سخت، شلاق زدن از بیست تا صد ضربه، بریدن گوش یا بینى، خصى کردن، زبان بریدن ، چشم در آوردن ، شکم دریدن و سر بریدن.

در قوانین سارگن دوم مجازات‏هاى دیگرى از قبیل زهر خوراندن و سوزاندن پسر یا دختر شخص گناه‏کار در قربان‏گاه معبد نیز آمده‏است. زنا ، هتک ناموس و بعضى از اشکال دزدى را معمولا با اعدام مجازات مى‏کردند. گاهى نیز متهم را با داورى خدایان کیفر مى‏دادند یا گناه‏کار را پا بسته در آب میانداختند و سر نوشت وى را به دست آب مى‏سپردند.²

3 – ایران باستان

یکى از روش‏هاى مجازات اعدام در زمان هخامنشیان گذاشتن سر محکوم بر سنگ و خرد کردن آن بوده است. پلوتارک در مورد زنى خیانت‏کار که استاتیرا زن اردشیر دوم پادشاه هخامنشى را مسموم کرده بود چنین می‏نویسد:

«بالأخره این زن روزى اجازه گرفت به خانه‏اش برود. قراولان شاهى او را گرفته موافق قوانین پارسى که براى زهر دهندگان مقرر است با زجر او را کشتند؛ یعنى سرش را روى سنگ گذاشته کوبیدند تا خرد شد و صورتش پهن گردید».

صفویه: با این‏که حکومت صفویه ( ترک های به اصطلاح مظلوم آذری!) ظاهرى مذهبى داشته و از جهاتى چند خود را طرف‏دار اجراى احکام دین نشان میداد در عین حال اجراى مجازات‏ها در مواردى خشن و وحشیانه بود. کاررى در «سفرنامه» خود مى‏گوید: تنبیه و مجازات متداول این است که دو پاى راه‏زن را به چهار شتر می‏بندند و سینه وشکم وى را از بالا به پایین چاک مى‏زنند و براى عبرت بینندگان شتر را در تمام محلات و چهارسوى شهر مى‏گردانند و یا سر راهزن را در سوراخ تنگ دیوارى به در مى‏کنند به طورى که سر در یک طرف و بدن در طرف دیگر دیوار بماند و قادر به حرکتى نباشد و براى مسخره چپقى در دهان او مى‏گذارند تا بدین ترتیب تعذیب و کشته شود...».²

«آدم‏خوارى در عهد صفویه براى کشتن گناه‏کاران و کسانى که به حق یا ناحق گرفتار آتش خشم امرا می‏شدند معمولى بود. دژخیمان دست به کار مى‏شدند. سر بر یدن، پوست کندن، در آتش سوختن، دست و پا و گوش و بینى بریدن و چشم کندن و در پوست گاو کشیدن و امثال این‏ها جزو کیفرهاى معمولى بوده...».

یکى دیگر از مجازات‏هاى زمان صفویه این بود که:

«سوراخ کردن پاهاى محکوم و وارونه آویزان کردن وى بر درخت به گونه‏اى که سرش به سوى زمین باشد تا بمیرد و در صورت عدم موت شکمش را با شمشیر می‏دریدند و او گرفتار یک مرگ تدریجى و دردناک مى‏شد؛ زیرا در این صورت روده‏هاى وى بر صورتش مى‏ریخت و او مى‏بایست آن‏ها را در شکم خود فرو برد و سرانجام با وضع فجیعى جان مى‏سپرد».

اجرای ۸۵۲ حکم اعدام در ایران در یک سال

بنا بر گزارش احمد شهید، گزارشگر ویژه سازمان ملل در امور حقوق بشر ایران، از اول ژوییه ۲۰۱۳ تا آخر ژوئن ۲۰۱۴ (۱۰ تیر ۱۳۹۲ تا ۹ تیر ۱۳۹۳)، تعداد اعدام شدگان در ایران به رقم کم سابقه ۸۵۲ نفر رسیده است.

آقای شهید، در ششمین گزارش خود از وضعیت حقوق بشر در ایران، که برای بررسی در نشست اکتبر مجمع عمومی سازمان ملل متحد تهیه شده، تصریح کرده که در شش ماهه اول سال ۲۰۱۴ (۱۱ دی ۱۳۹۲ تا ۹ تیر ۱۳۹۳) ۴۱۱ نفر اعدام شده اند که ۸ نفر آنها هنگام ارتکاب جرم کمتر از ۱۸ سال سن داشته اند.

این تعداد اعدام در سال ۲۰۱۴ در حالی صورت گرفته که روند صدور احکام اعدام در ایران در یک دهه گذشته، رو به افزایش بوده و از ۹۹ مورد در سال ۲۰۰۴، به ۶۸۷ مورد در سال ۲۰۱۳ رسیده است.

احمد شهید در گزارش جدید خود افزایش آمار اعدام در ایران را "هشدار دهنده" توصیف کرده و خواستار توقف این روند شده است.

آقای شهید، در عین حال حذف مجازات اعدام برای "ارتداد، کفر و جادوگری" در متمم قانون مجازات اسلامی ایران را، که سال گذشته به مرحله اجرا گذاشته شده، مورد توجه قرار داده است.

وضعیت زندان ها در دمکراسی آمریکایی

زندانهای آمریکا از مجرمین سیاه پوست و لاتینو مملو است و سیستم قضایی این کشور از نظر شدت محاکمه و اعدام در کنار ایران و چین رکورد دار اعدام انسانها در جهان است.

بیش از ٢.٢ میلیون نفر در زندانهای آمریکا بطور واقعی بخشی از طبقه کارگر در بند آمریکا هستند. از ١.١ میلیون نفری که در سال ١٩٩٤ در زندانهای فدرال بودند اگر از بابت کاری که انجام داده‌اند اصولا مزدی دریافت کرده باشند این مزد حدودا روزی یک دلاربوده و در این سال در زندانهای لوئیزیانا و آرکانزاس و جورجیا، زندانیان برای کاری که انجام داده بودند مزدی دریافت نکردند. استان داویس در ایالت کنتاکی در سال ١٩٩٤ از بابت کار اجباری زندانیان مبلغ ٦٠٠٠٠٠ دلار درآمد داشته است و استان ماسون نیز با پرداخت روزی ٢۵،١ دلار به زندانیان از بابت کار آنان ٢٠٠٠٠٠ دلار پس انداز کرده است. "یونی کر" که اتحادیه کارفرمایان زندانبانان دولتی است و ١٦٠٠٠ نفر زندانی در ٨٩ کارخانه در زندانهای ایالتهای مختلف را در اختیار داشت در سال ١٩٩٢ از بابت محصولات تولیدی در زندانها مبلغ ٤١٧ میلیون دلار درآمد داشته و به دلیل این موفقیت کمپانیهای خصوصی فعال در زندانها از کنگره آمریکا خواستند تا مانع فعالیت "یونی کر" بشود که این درخوست آنها مورد قبول قرار نگرفت.

وجود یک سیستم سرکوبگر در کنار فقر آفرینی و قربانی سازی و مجرم سازی یک شیوه تولید کارگر ارزان است که در آن زندانیان حاضرند برای فرار از این شرایط طاقت فرسای زندان داوطلبانه نیروی کار خود را مجانی به صاحبان سرمایه تقدیم کنند.

گزارش دادگستری آمریکا نشان می دهد که در سال ٢٠٠٦ تعداد ٧ میلیون نفریعنی از هر ٣۵ نفر یک نفر از مردم آمریکا یا در زندان و یا تحت نظر بوده اند. طبق گزارش مرکز مطالعات زندانها در "کینگ کالج لندن" آمریکا با ٢.٢ میلیون نفر زندانی بیشترین تعداد زندانی در جهان را دارد که بعد ازآمریکا کشورهای چین با ۵،١ میلیون و روسیه با ٨٧٠٠٠٠ هزار نفر زندانی در مقامهای بعدی قرار دارند و آمریکا به عنوان رتبه اول جهان برای هر ١٠٠٠٠٠ نفر ٧٣٧ نفر و روسیه در مقام بعدی ٦١١ نفر زندانی دارند. در سالهای اخیر در آمریکا تعداد افراد دستگیر شده بیش از تعداد افراد آزاد شده بوده است. در سال ١٩٨٠ تعداد ۵٠٣٠٠٠ نفر زندانی و در سال ١٩٩٠ این تعداد به ١١٤٨٠٠٠ و در سال ٢٠٠٠ به ١٩٣٧٠٠٠ نفر افزایش یافته و پیش بینی می شود که این تعداد که اکنون ٢.٢ میلیون نفر است در آخر این دهه به بیش از ۵،٢ میلیون نفرزندانی افزایش خواهد یافت. مسئولان دولتی در زندانها در سال ١٩٩۵ مبلغ ٢،١ میلیارد دلار درآمد داشته‌اند. در واقع در حالی که تعداد افراد دستگیر و زندانی شده در آمریکا در حال افزایش است اما ارتکاب جرایم جنایی در حال کاهش است؛ چون هر چه تعداد زندانیان بیشتر باشد سود صاحبان سرمایه هم فزون تر است. در نتیجه میتوان افزایش بی منطق تعداد زندانی‌ها را درک کرد. اگر زندانهای مخفی سازمان سیا در آمریکا و دیگر نقاط جهان را نادیده بگیریم بیش از ۵٠٠ زندان شناخته که بخشا و یا تماما در زیر زمین بنا شده اند در آمریکا وجود دارند و در سالهای ١٩٩٠ با هزینه ٢٧ میلیارد دلار ٣٣٠٠ زندان جدید ساخته شدند که کار زندانیان آن یک ثروت ٣٧ میلیارد دلاری را برای شرکتهای دولتی و خصوصی فراهم کرده است.

١٢ % از زندانیان آمریکایی سیاه پوست ٧،٣% لاتینوو ٦،١% سفید پوست و ٨٦% از اقلیتهای قومی مهاجر تشکیل شده است. در حالی که در دوران حکومت آپارتهاید در آفریفای جنوبی از هر ١٠٠ هزار نفر سیاه پوست ٨۵١ نفر در زندان بوده اند در آمریکای کنونی از هر ١٠٠ هزار نفر سیاه پوست ٤٩١٩ نفر در زندان هستند. کشور امریکا در حالی که فقط ۵% از جمعیت جهان را دارد اما ٢۵% از کل زندانیان جهان را در زندانهای خود جای داده و اسیر کرده است.

در لینک زیر شما می توانید یک فیلم یک نمونه از اجرای اعدام با صندلی الکتریکی را در کشور دمکراسی زده آمریکا مشاهده کنید. اما در نظر داشته باشد که این فیلم بسیار متأثر کننده است و برای افراد حساس مناسب نیست.

اجرای اعدام در شوروی سابق: